درآمد

اهل بيت، در لغت

واژه «اهل بيت»، تركيبى اضافى و مركّب از «اهل» و «بيت» است. واژه «أهل» در كاربردى مانند «أهل الرجل» به خاندان شخص و ويژگان او و در «أهل البيت» بر ساكنان خانه و در «أهل الأمر» بر زمامداران و در «أهل المذهب» بر پيروان آن آيين، اطلاق مى‏گردد. (۱)

همچنين گاهى واژه «أهل» در اضافه به برخى معانى، به معناى شخص يا اشخاص شايسته و سزامند و يا مأنوس به چيزى و يا خبير و ماهر در كارى، به كار گرفته مى‏شود.

راغب در تبيين معناى «اهل» مى‏گويد:

أهل الرّجل: من يجمعه و إيّاهم نسب أو دين، أو ما يجرى مجراهما من صناعةٍ و بيت و بلد و أهل الرجل فى الأصل: مَن يجمعه و إيّاهم مسكن واحد ثمّ تجوّز به فقيل أهل الرجل لمَن يجمعه و إيّاهم نسب. (۲)

اهل مرد، به كسانى گفته مى‏شود كه نسب يا دين و يا چيزى هم پاى آنها همانند صنعتى يا خانه‏اى يا سرزمينى، آنها را با آن مرد، يك جا جمع كرده است. اهل مرد، در اصل در باره افرادى به كار مى‏رود كه محلّ سكونت آنها را با آن مرد، يك‏جا گِرد آورد، و بعدا به صورت مجاز در باره كسانى به كار رفته كه نَسَب، آنها را دور هم جمع كرده است.

۱. . ر . ك : لسان العرب : واژه «أهل» .

۲. . مفردات ألفاظ القرآن : ص ۹۶ .