۱۰ / ۲ ـ ۷

محروم شدن از شفاعت

1127. الأمالى، طوسى ـ به نقل از انس بن مالك ـ : روزى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را ديدم كه به طرف على بن ابى طالب عليه السلام مى رود و اين آيه را تلاوت مى كند :

«و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو ، به منزله نافله اى باشد . اميد كه پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند» . آن گاه فرمود : «اى على! پروردگارم عز و جل به من در باره يكتاپرستان امّتم، حقّ شفاعت بخشيد ؛ ولى اين شفاعت را بر كسى كه نسبت به تو و فرزندانِ پس از تو دشمنى ورزد ، حرام گردانيد» .

1128. امام صادق عليه السلام : مؤمن براى خويشاوند خود، شفاعت مى كند ، مگر اين كه ناصبى باشد . در حقّ ناصبى ، حتّى اگر پيامبرى مرسل يا فرشته اى مقرّب هم شفاعت كند ، شفاعت، پذيرفته نمى شود .

۱۰ / ۲ ـ ۸

دوزخى شدن

1129. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، هيچ كس ما اهل بيت را دشمن نمى دارد ، مگر اين كه خداوند ، او را به دوزخ مى برد .