232. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: بار خدایا! به تو پناه می‏برم از توانگری‏ای که مرا به طغیان کشاند، و از فقری که مرا به فراموشی [از تو و یاد تو] وا دارد، و از هوسی که مرا به تباهی اندازد، و از کرداری که رسوایم سازد، و از همسایه‏ای که مرا بیازارد.

233. امام صادق علیه السلام: خدایا! به تو پناه می‏برم از این که ستم کنم یا به من ستم شود، یا رشتهٔ خویشاوندی را ببُرم، یا همسایه‏ای را بیازارم.

234. الدرّ المنثور - به نقل از سعید بن ابی سعید - : از دعاهای داوود علیه السلام، این بود: «خدایا! از همسایهٔ بد، به تو پناه می‏برم».

235. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: از بدی همسایۀ خانه، به خدا پناه ببرید؛ زیرا همسایهٔ مسافر (هم‌سفر)، هر گاه شخص بخواهد از او جدا شود، جدا می‏شود.

236. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: خدایا! از همسایهٔ بد در خانه‏ای که محلّ زندگی است، به تو پناه می‏برم؛ زیرا همسایۀ بادیه (موقّت)، تغییر می‌کند.

۴ / ۳

ویژگی‏های همسایۀ بد

237. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: به خدا پناه می‏برم از همسایهٔ بد در خانه‏ای که جای ماندن است؛ چشمانش تو را می‏بیند و دلش تو را می‏پاید؛ اگر تو را در خوبی و خوشی ببیند، ناراحت می‌شود و اگر تو را در بدی و ناخوشی ببیند، شادمان می‌شود.

238. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: سه چیز، آدمی را از پای در می‏آورند: پیشوایی که اگر نیکی کنی، سپاس‌گزاری نمی‏کند و اگر بدی کنی، نمی‏بخشد؛ همسایه‏ای که اگر خوبی‏ای ببیند، آن را می‏پوشاند و اگر بدی‌ای ببیند، آن را پخش می‏کند؛ و زنی که وقتی نزد توست، آزارت می‏دهد و چون از او غایب شوی، به تو خیانت می‏ورزد.