قرآن و احاديث اسلامى ، بشر را در مسير خداشناسى به مطالعه درباره آفرينش و حكمت هاى به كار رفته درباره انواع درختان و گياهان ، دعوت مى نمايند و از نگاه قرآن كريم ، زندگى نباتات ، از جهات مختلف مى تواند انديشه مندان را به خالق حكيم جهان ، رهنمون گردد . اينك به شمارى از آنها اشاره مى كنيم :
يك . پيدايش حيات در موادّ مُرده
نخستين نكته ، بررسى چگونگى پيدايش حيات در دانه ها و شاخه هاى مرده است :
«وَ مِنْ ءَايَـتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَـاشِعَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذِى أَحْيَاهَا لَمُحْىِ الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى كُلِّ شَىْ ءٍ قَدِيرٌ . [۱]و از نشانه هاى اوست كه زمين را خشك مى بينى و چون باران بر آن فرود آوريم ، مى جنبد و گياه برآورد. آن كه آن را زنده مى كند ، زنده كننده مردگان است. بى گمان ، او بر هر كارى تواناست» .
دو . سازمان دقيق و موزون نباتات
پيچيدگى ، نظم ، زيبايى و توارث در جهان نباتات ، به قدرى شگفت انگيز است كه عقل با ملاحظه آن ، بى ترديد به مدبّر توانا و حكيم آن اعتراف مى كند :
«وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَىْ ءٍ مَّوْزُونٍ . [۲]و در آن از هر چيزى سنجيده آفريديم» .