۴ / ۲ ـ ۵

آشنايى با زبان پرندگان و هر جانور ديگر

476. امام على عليه السلام : ما همچون سليمان بن داوود ، با زبان پرندگان و هر جانورِ خشكى يا دريايى آشنايى يافته ايم .

477. امام على عليه السلام : ما با زبان پرندگان آشنايى يافته ايم و از هر چيزى بهره برده ايم كه اين خود، فضلى بزرگ است .

478. بصائر الدرجات ـ به نقل از على بن ابى حمزه ـ : مردى از وابستگان امام ابو الحسن[كاظم] عليه السلام خدمت ايشان رسيد و گفت : فدايت گردم! دوست دارم با من غذا بخورى . امام ابو الحسن عليه السلام با او به راه افتاد تا به خانه رسيدند . در خانه ، تختى بود. امام عليه السلام بر تخت نشست . زير تخت، يك جفت كبوتر بود . كبوتر نر با ماده بغبغو مى كرد . آن مرد براى آوردن طعام، بيرون رفت و وقتى باز گشت ، امام عليه السلام را ديد كه مى خندد . گفت : خداوند بر لب و دندانت خنده بنشاند! براى چه مى خندى؟ امام عليه السلام فرمود : «اين كبوتر نر براى ماده خود، آواز مى خوانْد و به او مى گفت : آرام دلم ! عروسم ! به خدا سوگند ، نزد من هيچ كس در زمين، محبوب تر از تو نيست، مگر آن كه بر اين تخت نشسته است». گفتم : قربانت گردم! مگر تو سخن پرندگان را مى فهمى؟ فرمود : «آرى . زبان پرندگان را به ما آموخته اند و از هر چيزى بهره اى داريم» .

479. الثاقب فى المناقب ـ به نقل از على بن اسباط ـ : با امام جواد عليه السلام ـ در حالى كه بر الاغى سوار بود ـ از كوفه خارج شديم . امام عليه السلام به گلّه گوسفندى رسيد . گوسفندى گلّه را ترك كرد و در حالى كه ضجّه مى زد ، به سوى امام عليه السلام دويد . امام عليه السلام او را نگاه داشت و به من دستور داد چوپان را به سوى او بخوانم . من نيز چنين كردم . امام عليه السلام به او فرمود : «اى چوپان! اين گوسفند از تو مى نالد و ادّعا مى كند كه دو مرد را مأمور [دوشيدن شير] او كرده اى و در دوشيدن شير بر او ستم مى كنى و وقتى شامگاه به سوى صاحبش مى رود ، ديگر در او شير نمى يابد . اگر از ستمِ بر او دست شستى ، چه بهتر، و گرنه ، از خدا مى خواهم عمر تو را كوتاه كند» . چوپان گفت : گواهى مى دهم خدايى جز خداى يكتا نيست و محمّد، پيامبر خداست و تو جانشين اويى . از تو مى خواهم به من بگويى از كجا اين مقام را يافته اى؟ امام جواد عليه السلام فرمود : «ما گنجوران علم و غيب و حكمت خدا و جانشينان پيامبران او و بندگانى ارجمنديم» .