151. امام صادق عليه السلام : هر كس وقتى اذان صبح را مى شنود ، بگويد : «بار خدايا! به حقّ روى آوردن روزت و سپرى گشتن شبت و فرا رسيدن هنگام نمازهايت و صداهاى دعوتگرانت ، از تو مى خواهم كه توبه ام را بپذيرى ، كه به راستى ، تو توبه پذير و مهربانى» و همين را هنگام شنيدن اذان مغرب بگويد و در همان روز يا شبِ آن روز بميرد ، با توبه از دنيا رفته است.

ج ـ ذكر گفتن

152. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس وقتى صداى مؤذّن را مى شنود ، بگويد : «گواهى مى دهم كه معبودى جز خداى يكتا نيست و بى انباز است ، و محمّد ، بنده و فرستاده اوست، و خرسندم كه خداوند يكتا ، پروردگار من و محمّد ، فرستاده او و اسلام ، دين من است» ، گناهش آمرزيده مى شود.

153. سنن أبى داوود ـ به نقل از عايشه ـ : پيامبر خدا ، هر گاه بانگ شهادتينِ مؤذّن را مى شنيد ، مى فرمود : «من هم ، من هم [شهادت مى دهم]» .

154. كنز العُمّال ـ به نقل از نعمان بن سعد ـ : على عليه السلام هر گاه صداى اذان را مى شنيد ، مى فرمود : «هر گواهى دهنده اى را بر اين ، گواه مى گيرم (۱) و به جاى هر منكِرى ، آن را به دوش مى كشم» .

۱. در مأخذ به همين نحو آمده است ؛ امّا شايد درستش چنين باشد : «من نيز هم صدا با هر گواهى دهنده اى ، بدان گواهى مى دهم» .