فصل ششم: بر حذر داشتن از آرزوهاى نكوهيده

۶ / ۱

زنهار از آرزوى دراز

169. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ از سخنرانى ايشان در حَجّةُ الوداع ـ : شگفتا از آن مردمى كه دارايى هايشان سرگرمشان ساخته است و آرزوهايشان ، دراز است و عمرهايشان ، كوتاه و به زيستن در جوار پروردگارشان چشم دوخته اند! حال آن كه بدين آرزو نمى رسند ، مگر با عمل، و عمل انجام نمى گيرد ، مگر با خِرد.

170. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعاى اسماى حُسنا ـ : اين دو دست من ـ اى سَرور و اى مولاى من ـ به سوى تو بلند شده است و تكيه ام به توست و از كردارهاى بد و رفتارهاى زشت خويش و آرزوهاى دور و درازم به درگاه تو توبه آورده ام.

171. المعجم الكبير ـ به نقل از اُمّ وليد دختر عمر ـ : يك روز عصر ، پيامبر خدا بيرون آمد و فرمود: «اى مردم! آيا شرم نمى كنيد؟!» . گفتند : از چه، اى پيامبر خدا؟ فرمود: «گرد مى آوريد ، آنچه نمى خوريد و مى سازيد ، آنچه در آن سكونت نمى كنيد و آرزو مى كنيد ، آنچه به آن نمى رسيد. آيا از اين كارها شرم نمى كنيد؟!» .