۶ / ۳

نهى از سوگند خوردن و حكم صادر كردن از جانب خدا (۱)

182. الأمالى، طوسى ـ به نقل از جُندَب غِفارى ـ: پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: «روزى مردى گفت: به خدا سوگند كه خداوند، فلانى را نمى‏آمرزد. پس خداوند عز و جل فرمود: "كه بود كه بر من حتم كرد فلانى را نمى‏آمرزم؟! من آن كس را آمرزيدم و عمل [صالح] آن دومى را باطل گردانيدم، چون گفت: خداوند، فلانى را نمى‏بخشد"».

183. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله: مردى نماز مى‏خواند. چون به سجده رفت، مردى آمد و گردنش را لگد كرد. آن كه گردنش زير پاى او بود، گفت: به خدا سوگند كه هرگز آمرزيده نمى‏شود. خداى عز و جل فرمود: «بنده‏ام به من سوگند خورد كه بنده خود را نمى‏آمرزم، امّا من او را آمرزيدم».

184. مسند الشاميّين: ـ به نقل از ابو قتاده انصارى ـ پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: «آيا از دو مرد بنى‏اسرائيلى برايتان نگويم؟ يكى از آنها، خود را در دين و دانش و اخلاق، برتر از ديگرى مى‏داند و ديگرى، خود را گنهكار مى‏شمارد. از اين حالت او نزد اوّلى ياد شد، او گفت: خداوند، هرگز او را نمى‏آمرزد. خداوند هم فرمود: "آيا نمى‏دانستى كه من ارحم الراحمينم؟ آيا نمى‏دانستى كه رحمت من بر غضبم پيشى دارد؟ من براى اين يكى، رحمت و براى آن يكى، عذاب واجب كردم"». پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: «پس، از جانب خدا سوگند نخوريد [وحكم صادر نكنيد]».

۱. . ناآگاهى از درون افراد و اطلاع نداشتن از توبه آنان بايد سبب آن شود كه ما از حكم كردن از جانب خدابه گناهكارى افراد اجتناب كنيم.