244. ایّوب علیه السلام: خدایا! به تو پناه می‏برم از همسایه‏ای که چشمش مرا می‏بیند و دلش مرا می‏پاید: اگر خوبی‏ای ببیند، آن را خاموش می‌گرداند و اگر بدی‏ای ببیند، آن را فاش می‌سازد.

245. داوود علیه السلام: خدایا! به تو پناه می‏برم از همسایه‏ای که چشمش مرا می‏بیند و دلش مرا می‏پاید: اگر خوبی ببیند، پنهانش می‏دارد و اگر بدی ببیند، فاش می‏گرداند.

۴ / ۴

چگونگی برخورد با همسایۀ بد

246. امام باقر علیه السلام: مردی خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و از آزارهای همسایه‏اش شکایت کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله به او فرمود: «شکیبایی کن». مرد، بار دوم آمد و پیامبر صلی الله علیه و آله باز به او فرمود: «شکیبایی کن». مرد، برای سومین بار آمد و شکایت کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله به او فرمود: «هنگامی که مردم برای نماز جمعه می‏روند، تو اثاثیه‏ات را به کوچه بیاور تا هر کس به نماز جمعه می‏رود، آنها را ببیند و اگر از تو پرسیدند، برایشان بگو». آن مرد، چنین کرد. همسایه‏اش - که او را آزار می‏داد - نزد وی آمد و گفت: اثاثیه‌ات را برگردان. خداوند، گواهت باشد که دیگر چنین نمی‌کنم!

247. الأدب المفرد - به نقل از ابو جُحَیفه - : مردی از همسایه‏اش به پیامبر صلی الله علیه و آله شکایت کرد. فرمود: «اثاث خود را ببر و سر راه بگذار، تا هر کس از کنار آن گذشت، او را نفرین ‏کند». [او چنین کرد و] هر کس بر آن می‏گذشت، آن همسایه را نفرین می‏کرد. همسایه نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و گفت: مردم، مرا نفرین می‏کنند! پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «نفرین خدا بالاتر از نفرین آنهاست». سپس آن که شکایت کرده بود، آمد و گفت: مشکل حل شد - یا چیزی شبیه این - .

248. امام صادق علیه السلام: مردی از همسایۀ خود به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله شکایت کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله اعتنایی نکرد. او دوباره شکایت کرد و پیامبر صلی الله علیه و آله دوباره بی‌اعتنایی کرد. او سه باره شکایت کرد، این بار پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به علی و سلمان و مقداد فرمود: «بروید و جار بزنید: نفرین خدا و فرشتگان بر کسی که همسایه‏اش را بیازارد!».