توضیحات فیض کاشانی، مخاطب را با گسترۀ قابل اعتنایی از آموزه‏‏های دینی آشنا می‏کند. تبیین‏های عالمانۀ علّامه مجلسی در کتاب گران‏قدر بحارالأنوار، از ارزشمندترین یادگارهای ایشان است. حاشیه‏‏های علّامه طباطبایی بر کتاب بحارالأنوار اگر چه پرشمار نیست ولی گویای اندیشه و تفکّری منسجم و منضبط در طرّاحی آموزه‏‏های دینی است؛ حاشیه‏‏هایی‏ که گاه به نقد دیدگاه علّامه مجلسی می‏پردازد و گونه‏ای از گفت و گوی مکتوب دو عالم بزرگ دینی را نشان می‏دهد. مقایسۀ نظرات علّامه مجلسی و علّامه طباطبایی در تبیین احادیث با توجّه به رویکرد متفاوت نقل‏گرایانه و عقل‏گرایانه آنان، اهمّیتی ویژه دارد و فهم مخاطب را ارتقا می‏بخشد. علّامه شعرانی نیز حدود ۱۵۰۰ حاشیۀ کوتاه و بلند بر شرح ملّا صالح مازندرانی بر کتاب الکافی دارد که بیش از نیمی از آن، تبیین احادیث مشکل کتاب الکافی یا نقد نظر ملّا صالح مازندرانی در تبیین حدیث است. حاشیه‏‏های خواندنی ایشان بر کتاب الوافی نیز گره از مشکلات فراوانی می‏گشاید.

نمونه: «باهِتوهُم»

حدیث نبوی زیر به سبب بدفهمی واژۀ «باهتوهم»، دچار نتیجه‏گیری نادرست شده است:

إِذَا رَأَيتُم أَهلَ الرَّيبِ وَ البِدَعِ مِن بَعدِی، فَأَظهِرُوا البَرَاءَةَ مِنهُم... وَ بَاهِتُوهُم كَيلَا يَطمَعُوا فِی الفَسَادِ فِی الإِسلَامِ. (۱)

هر گاه پس از من، شكّاكان و بدعت‏گذاران را ديديد، از آنان بيزارى بجوييد... و آنان را مبهوت و محکوم کنید، تا در تباه كردن اسلام، طمع نكنند.

برخی پنداشته‏اند مراد از «باهتوهم»، جواز یا لزوم تهمت و بهتان زدن به بدعت‏گذاران و مخالفان است. از این رو، دادن نسبت‏های ناروا و دروغ به آنان را مجاز و حتّی وظیفۀ شرعی شمرده‏اند؛ (۲) ولی فیض کاشانی، ملّا صالح مازندرانی و علّامه مجلسی با این برداشت مخالفت کرده و در تبیین آن نوشته‏اند:

۱. . الكافی، ج‏۲، ص ۳۷۵.

۲. . ر.ک: الدرّ المنضود، ج ۲، ص ۱۴۸.